Las causas eficiente y final en el pensamiento de Duns Escoto

Publicado 2018-11-09
Sección Artículos

Autores/as

  • Enrique Santiago Mayocchi Universidad Católica Argentina CONICET

Palabras clave:

Causalidad, eficiencia, voluntad, Duns Escoto

Resumen

En este trabajo presentamos cuatro conclusiones sobre la doctrina de las causas extrínsecas -eficiente y final- elaborada por Duns Escoto a las que llega Ignacio Miralbell en su libro El dinamicismo voluntarista de Duns Escoto para evaluarlas críticamente. Nuestros objetivos con-sisten en determinar qué tipo de prioridad tiene la causa eficiente en el sistema del maestro franciscano y así poder matizar el voluntarismo que comúnmente se le suele asignar. Para lograrlo desarrollaremos algunos aspectos de su pensamiento a partir de textos que no tiene en cuenta Miralbell y que, sin embargo, ofrecen nuevas luces para elaborar un marco inter-pretativo diferente sobre esas cuestiones.

Biografía del autor/a

Enrique Santiago Mayocchi, Universidad Católica Argentina CONICET

Profesor en Filosofía (UCA, 2007) y Licenciado en Filosofía (2012). Actualmente cursa el doc-torado en la Universidad Católica Argentina con una beca del Conicet (Argentina). Entre sus últimas publicaciones se destacan “El pluralismo de formas en los seres vivos según Juan Duns Escoto” Thémata 51 (2015); “La doctrina de las razones seminales asumida por Juan Duns Escoto” Ágora 35/1 (2016) y “Causalidad eficiente en el conocimiento intelectual actual según Juan Duns Escoto” Revista española de filosofía medieval 24 (2017).

Citas

• Aristóteles, Acerca de la generación y la corrupción, Madrid, Gredos, 1987.

• Aristóteles, Física, Madrid, Gredos, 1995.

• Duns Scotus, Ioannes, Tractatus de primo principio, Freiburg, Herder, 1941.

• Ordinatio I, dist. 1-2, ed. C. Balic et al., Typis Polyglottis Vaticanis, Vaticano, 1950 (Opera omnia, II).

• Lectura prologus - I, dist. 1-7, ed. C. Balic et al., Typis Polyglottis Vaticanis, Vaticano, 1960 (Opera omnia, XVI).

• Lectura II, dist. 7-44, ed. L. Modric et al., Typis Polyglottis Vaticanis, Vaticano, 1993 (Opera omnia, XIX).

• Ordinatio III, dist. 1-17, ed. B Henchich et al., Typis Polyglottis Vaticanis, Vaticano, 2006 (Opera Omnia, IX).

• Ordinatio IV, dist. 1-7, ed. B. Hechich, Typis Polyglottis Vaticanis, Vaticano, 2008 (Opera omnia, XI).

• Quaestiones super libros Metaphysicorum Aristotelis, I-V, ed. G. Etzkorn et al., Franciscan Institute Publications, New York, 1997a (Opera Philosophica, III).

• Quaestiones super libros Metaphysicorum Aristotelis, VI-IX, ed. G. Etzkorn et al., Franciscan Institute Publications, New York, 1997b (Opera Philosophica, IV).

• Reportatio Parisiensis IV, dist. 7-49, Vivès, Paris, 1894.

• Effler, Roy, John Duns Scotus and the principle ‘omne quod movetur ab alio movetur’, New York, Franciscan Institute Publications, 1962.

• González Ayesta, Cruz, Naturaleza y voluntad, Pamplona, Eunsa, 2007.

• Guzmán Manzano, Ignacio, “La óntica del acto beatífico según Escoto” en Antonianum 68/4 (1993) 526-562.

• Miralbell, Ignacio, El dinamicismo voluntarista de Duns Escoto, Pamplona, Eunsa, 1994.

• Scapin, Pietro, “La causalità nel pensiero di Scoto” en Miscellanea Francescana 66 (1966) 357-400.

Cómo citar

Mayocchi, E. S. (2018). Las causas eficiente y final en el pensamiento de Duns Escoto. Revista Chilena De Estudios Medievales, (13). Recuperado a partir de http://revistas.ugm.cl/index.php/rcem/article/view/182